Płyta winylowa The Rolling Stones - Beggars Banquet (remastered) (180g)

Rok 1968 był rokiem, w którym ruch Flower Power cofnął się. Wcześniej pokojowa „kontrkultura” wymknęła się spod kontroli. Studenci zbuntowali się na ulicach Paryża, a radość młodzieńczej samorealizacji przerodziła się w złość i agresję. Wszędzie utonęło świętowanie niewinności.

Ale był to także rok, w którym, po nietypowej psychodelicznej wycieczce w ramach Ich Szatańskich Mości Prośba, Stonesi postanowili to wszystko rozebrać i zacząć od nowa, opierając się na fundamentach tego, w co wierzyli, co nigdy nie miało bezpośrednio nic wspólnego z uzyskaniem wysoko lub walcz z Człowiekiem na ulicy cegłami i butelkami.

Napędzany narkotykami, odlotowy styl życia gwiazdy rocka może być standardową potrawą popularnych muzyków odnoszących sukcesy. Ale The Rolling Stones istnieją tylko z jednego powodu: aby grać gitarową muzykę opartą na bluesie i napędzaną beatami. Na Beggars Banquet robią to po raz pierwszy w stylu i z kontrolowaną mocą, jakiej nie osiągnął żaden inny zespół.

Beggars Banquet oznacza powrót Rolling Stonesów do podstawowego rock'n'rolla z lat 60.

Od oryginalnej okładki albumu (nieszkodliwej, istotnej, umiarkowanie zabawnej) – ściana toalety pokryta graffiti (szok!) – która została zakazana przez wytwórnię zespołu za rzekomą „nieprzyzwoitość”, po prawdziwie wywrotowe i prowokacyjne utwory, takie jak „Sympathy for the Devil” i „Street Fighting Man”, to album, na którym po raz pierwszy ukazuje się prawdziwa, dojrzała tożsamość muzyczna i kulturowa zespołu w całej okazałości.

But Beggars Banquet” to nie tylko niezwykle oryginalny album rockowo-bluesowy. Lata 60., pomimo wszystkich kaprysów i szaleństw, które sprowadziły w ślepe zaułki zbyt wielu wspaniałych muzyków, w tym Rolling Stones, pobudziły ducha wyobraźni i promowały eksperymenty; Beggars Banquet jest pełen charakterystycznych i oryginalnych akcentów.

Na przykład podstawowy utwór „Street Fighting Man” został nagrany na magnetofonie w domu Keitha, z Keithem na gitarze akustycznej i Charliem Wattsem na zabawkowym perkusji. If Jig-Saw Puzzle brzmi jak imitacja lub podróbka Boba Dylan, to bardzo realne i bardzo stonejskie poczucie humoru i groźby.

Ciągła aktualność tekstów takich jak „Pomyślmy o wahających się milionach, które potrzebują przywódców, a zamiast tego dostają hazardzistów” (Salt Of The Earth) jest dziś tak samo jasna, jak w 1968 roku.

LP

1. 1Hörprobe Track 1: Sympathy for the devilSympathy for the devil
2. 2Hörprobe Track 2: No expectationsNo expectations
3. 3Hörprobe Track 3: Dear doctorDear doctor
4. 4Hörprobe Track 4: Parachute womanParachute woman
5. 5Hörprobe Track 5: Jigsaw puzzleJigsaw puzzle
6. 6Hörprobe Track 6: Street fighting manStreet fighting man
7. 7Hörprobe Track 7: Prodigal sonProdigal son
8. 8Hörprobe Track 8: Stray cat bluesStray cat blues
9. 9Hörprobe Track 9: Factory girlFactory girl
10. 10Hörprobe Track 10: Salt of the earthSalt of the earth