Płyta winylowa The Rolling Stones - Aftermath (US Version) (180g)

„Aftermath” został wydany w kwietniu 1966 roku przez Decca Records i był czwartym brytyjskim albumem studyjnym zespołu Rolling Stones. W Stanach Zjednoczonych. został wydany w czerwcu 1966 roku przez London Records. Został nagrany w RCA Studios w Kalifornii i był to ich pierwszy album wydany w prawdziwym stereo.

Jest to także jeden z pierwszych „popularnych” albumów, który przekroczył 50 minut i zawiera jeden z najwcześniejszych utworów rockowych trwających dłużej niż 10 minut (bluesowy jam „Goin' Home”). Wydanie albumu zostało na krótko opóźnione z powodu kontrowersji wokół oryginalnego pomysłu na opakowanie i tytułu „Could You Walk on the Water?” ponieważ London Record obawiała się urazić chrześcijan w USA.

Album uznano za artystyczny przełom dla zespołu, ponieważ jako pierwszy składał się w całości z kompozycji Jaggera-Richardsa (po tym, jak ich uparty młody menadżer, Andrew Loog Oldham, zamknął ich w kuchni swojego mieszkania do czasu, aż napisali bardziej oryginalne piosenki). .

Nienaganna gra na gitarze Briana Jonesa i niezwykle przenikliwe i przenikliwe teksty piosenek Jaggera-Richardsa również miały znaczenie.
Jones grał na różnych instrumentach zwykle nie kojarzonych z ich muzyką, w tym na sitarze, cymbałach, marimbach i japońskim koto, a także na gitarze, harmonijce ustnej i instrumentach klawiszowych, chociaż większość muzyki jest nadal zakorzeniona w chicagowskim elektrycznym bluesie. Rosnące wpływy psychodelii, Boba Dylana i światowych napięć są widoczne w takich klasykach jak „Paint It Black”, nieprzerwanie nawiedzający hit numer jeden na listach przebojów w USA. wersja LP.

Inne klasyki to jazzowy „Under My Thumb”, w którym Jones dodaje egzotyczne akcenty za pomocą wibrafonu, delikatna elżbietańska ballada „Lady Jane” z charakterystycznymi cymbałami, ironiczny „Mother's Little Helper” z rażącymi lirycznymi odniesieniami do narkotyków oraz przeoczony klejnot - zamyślony, medytacyjny „Czekam.

Wydanie amerykańskie zostało wydane z krótszą listą utworów, wykorzystującą singiel „Paint It Black” zamiast czterech piosenek w wersji brytyjskiej, zgodnie z ówczesnymi preferencjami branży dotyczącymi krótszych płyt LP na rynku amerykańskim.